Van de voorzitter: held in donkere dagen

Tja, wanneer ben je nou een held? Moet je daarvoor -wat ik betwijfel- Carthago hebben verwoest? Op de Grebbeberg hebben gevochten, aan de “goede kant”? Of honderden mensen hebben behoed voor de concentratiekampen? Een Olympische gouden plak hebben gewonnen?

Of mogen we het dichter bij huis houden, bijvoorbeeld dat je er was voor je medeloper bij een training terwijl hij of zij ernstig ten val kwam. Of dat je jarenlang je stinkende best hebt gedaan om alle nieuwe lopers bij de Loopgroep op te vangen? Dan wel dat je als trainer, barmedewerker, commissielid, verkeersregelaar – zeg maar als vrijwilliger- aan de slag bent?
Zou je het ook al zijn als je, in weerwil van regen, wind en kou, in deze donkere dagen tóch bent gaan lopen of wandelen?

Moet je iets uitzonderlijks, iets buitengewoons hebben gepresteerd om als held door het leven te gaan? Van Dale omschrijft een held als iemand die uitblinkt door moed. Volgens Wikipedia ben je het wanneer je moed en de bereidheid tot zelfopoffering betoont voor een grotere zaak. Bovendien dat het heldendom te maken heeft met moreel uitblinken.

Helden herkennen zichzelf bijna nooit in die typering. Wat mij altijd opvalt is dat de helden die ik spreek bijna allemaal, dat wat ze gedaan hebben als “normaal” bestempelen: “Dat doe je toch gewoon?”

Nou zó gewoon is dat helemaal niet! Het is wel degelijk buitengewoon wanneer je je extra inzet als vrijwilliger bij de Loopgroep. Of wanneer je voor jezelf óf voor je medelopers, óók in slechte weersomstandigheden, wél bij de training bent. De verleiding is groot om thuis bij de verwarming, knus, die regendruppels en duisternis aan je voorbij te laten gaan.
Bij bijzondere omstandigheden kun je soms niet anders dan thuisblijven. Maar anders is thuiszitten toch veel gewoner dan er wél op uit gaan?

Je dient er een grotere zaak mee als je anders kiest; bijvoorbeeld het welzijn van de loopgroep. Maar ook je conditie en daarmee je eigen gezondheid. En er zijn voor jezelf , maar ook voor de anderen.

Op z’n minst schurken jullie allemaal tegen het heldendom aan. Sterker nog; voor mij zijn jullie allemaal helden.
En daarmee ook lichtpunten in donkere tijden.

Prettige feestdagen!
Wyb Kusters