Negen lopers van de onze Loopgroep hebben in de nacht van vier op vijf mei het bevrijdingsvuur naar Oegstgeest gebracht. Dit jaar was de eer aan Bianca, Coen, Edwin, Els, Dina, Inge, Jaap, Marjan en Tamara om het vuur in Wageningen op te halen.

Bij de start waren maar liefst 1700 renners die het vuur naar 107 gemeentes in Nederland gingen brengen. Els en Edwin organiseren de hardloopestafette naar Oegstgeest al enkele jaren. Els:”het is echt een groot evenement waar veel bij komt kijken. Je moet er uren van te voren zijn en met name de startvolgorde is altijd een heel gedoe om op de goede plek te staan.” Edwin zorgt voor de route, de fiets van de meerijder en de bus. “We liepen dit jaar op alfabetische volgorde,” zegt hij. Bianca startte en Coen fietste mee en na 2 kilometer ging Coen rennen en Edwin fietsen. “En dan komt Bianca weer in de bus,” lacht hij. En zo legden de renners 104 kilometer af van het 5 Mei plein in Wageningen tot het oorlogsmonument in het Bos van Wijkerslooth.

Voor Dina, Inge en Tamara was het de eerste keer dat zij deelnamen aan dit evenement. Dina:”voor alle hardloper is het vooral zwaar om de hele nacht door te blijven gaan.” Inge voegt er aan toe:”en je loopt bij elkaar bijna een halve marathon!” “Het eerste stuk van de route was gezellig,” zegt Tamara: “dan lopen tientallen teams via Rhenen, Doorn en Zeist naar Utrecht. Allemaal lopen ze met ludieke lichtjes en allemaal juchen ze elkaar toe.” Marjan nam het vuur in ontvangst tegenover hotel De Wereld waar de vrede 79 jaar geleden getekend werd: “Het was een hele eer om dat te mogen doen,” zei ze, en dat maakte dit jaar speciaal voor haar.

Voor Coen was het stuk voorbij Utrecht spannend: “Edwin en ik hebben de route wat aangepast”. Nu ging de route langs de Vecht en niet door Utrecht Centraal. Toen de renners daar liepen werd het licht en het is een prachtig stukje Nederland; dat het regende mocht de pret niet drukken. Bianca is een ervaren trailrunner die op het laatste stuk in het Groene Hart wat extra kilometers pakte. “Vanaf Noorden tot Ten Aar is het heel weids,” zegt ze: ”en dat kon je dan mooi zien want het was al weer dag.” Voor Jaap is het laatste stukje door Oegstgeest altijd leuk. “We lopen allemaal samen de laatste etappe,” legt hij uit: “en het overhandigen van het vuur is altijd heel plechtig.” En omdat het inmiddels weer heel zonnig was geworden was de overdracht naar wethouder Tim van Tongeren dit jaar een heel mooi moment. Na aankomst in Oegstgeest werd het vrijheidsvuur op verschillende plaatsen verspreid: het oorlogsmonument in het Bos van Wijkerslooth, het monument van de neergestorte Halifax in Haaswijk en de oorlogsgraven bij het groene kerkje.

Terwijl de hardlopers nog genoten van een lunch was de 5 mei viering alweer in volle gang maar de negen hardlopers van Loopgroep Oegstgeest kozen ervoor om die middag thuis een klein beetje bij te slapen.

Coen van Gulijk