Op zaterdag 21 januari vertrok een groep enthousiaste trailers van LGO naar Houffalize in
België. Op het programma stond de zogenaamde Houffatrail. Marie-Louise doet verslag! Zodra we de grote rivieren over waren werd de wereld wit : het had overal gesneeuwd. Spannend  vooruitzicht : trailen in de sneeuw! Voor veel van ons een primeur.

Aangekomen bij het sporthotel in Houffalize installeerden we ons in onze kamers en maakten we ons klaar voor het eerste avontuur : de Night Trail des Coccinelles met hoofdlamp. De omstandigheden waren zeer uitdagend : naar keuze 20 of 11 kilometer in de sneeuw met lekkere hoogtemeters (lees: steile helllingen). Het was lekker fris weer, de speaker en wij hadden er zin in.

Na het startschot werd ons enthousiast door hem toegeroepen: ça va glisser! En dat klopte… het lopen op de heerlijk verse, krakende sneeuw op rechte paden was echt heerlijk. Bij het klimmen was het zaak om hier en daar een boom te vinden waar je je aan kon optrekken en om rustig de ene voet voor de andere te zetten.
Echt spannend was het bij het dalen: er zaten enkele zeer steile hellingen in het parcours. Onder invloed van de vrijkomende adrenaline kwamen we tot zeer creatieve oplossingen om niet te vallen: dennenbomen omhelzen, zo lang mogelijk aan een tak blijven hangen, elk plekje losse sneeuw opzoeken en als het echt niet meer ging: gewoon gaan zitten alsof het een glijbaan was. Gelukkig zijn we allemaal heel gebleven en hebben we veel gelachen onderweg.

Verder was het echt genieten van de prachtige sfeerbeelden in de mooie Ardennen in de sneeuw, verlicht door onze hoofdlampen. De verzorging bij de Houffatrail was uitstekend. Na de finish kon je o.a. heerlijk warme
bouillon en de inmiddels befaamde rijstpuddinkjes krijgen.

Na ons weer opgewarmd en opgefrist te hebben schoven we aan in het restaurant van het hotel. We hadden gewaarschuwd moeten zijn : vorig jaar moesten we hier twee uur wachten op het eten. En ja hoor, ook dit jaar werd het geduld van onze magen weer op de proef gesteld. Gelukkig waren we in goed gezelschap en hadden we veel avonturen beleefd onderweg waarover we aan elkaar konden vertellen. Toen uiteindelijk het eten kwam waren we er extra blij mee.

Na een verkwikkende nacht (veel Garmins gaven aan dat onze body battery nog verre van opgeladen was overigens…) hesen we ons weer in onze loopoutfits. Er was een uitgebreid ontbijtbuffet (hoeveel eieren heb je nodig om ongeveer 3 uur zonder honger rond te rennen ?) dat we deelden met nog veel meer trailliefhebbers.

Om 10 uur zwaaiden we Colette, Wouter, Xavier en Liesbeth uit voor de 23 kilometer. Om 12 uur startten Ad, Roel, Birgit, Serge en ik voor de 16 kilometer. Geralda legde alles professioneel vast. Over de 16 kilometer: met de herinnering aan de glibberige paadjes van zaterdagavond begon ik met een lichte trilling in de benen aan de tocht. Na de eerste kilometer bleek dat het parcours minder steil was dan dat van de Night Trail. Ik begon steeds meer vertrouwen te krijgen en voelde me al bijna zweven. De bevoorradingspost na 10 kilometer was welkom. Gelukkig hadden ze ook dit jaar weer suikerwafels, winegums, bouillon en andere suiker- en zouthoudende lekkernijen.

We dachten dat we de resterende 6 kilometer wel even makkelijk uit onze mouw zouden schudden. Maar toen begon het … Eerst een steile wand met sneeuw en modder met gelukkig een touw om je aan vast te houden om naar boven te klauteren. Daarna veel, heel veel, spannende afdalingen. Om ons heen mensen die met of zonder stokken, met of zonder trailschoenen (zonder = geen aanrader!) net als wij dapper doorploeterden. Ook nog even een rivercrossing (heel klein beetje nat…) en wat gladde bruggetjes. Ad en ik namen nog een extra rondje voor de sfeer (pijl gemist…).

En jawel, na ongeveer 2,5 uur heerlijk zwoegen en buiten spelen doemde daar de finish op. Nog even onderuit gegleden (op mijn stuitje…) maar onderaan de helling hoorde ik al de aanmoedigingen van de al gefinishte clubgenoten van de 23 kilometer. Heerlijk om onder die boog door te rennen voor het oog van de camera van Geralda en de high-fives van onze voorzitter in ontvangst te mogen nemen.

Nadat iedereen veilig en voldaan was binnengekomen konden we weer fourageren bij de verzorgingspost. Gelukkig, weer een rijstpuddinkje ! Het was handig dat we bij een aantal kamers een late check-out hadden geboekt. Zo konden we opgefrist de terugreis aanvaarden.

Wat een fantastisch weekend, gewoon een mini-wintersportvakantie ! Veel dank aan iedereen die mee was voor de support en de gezelligheid. Als souvenir de dagen erna :  spierpijn in mijn armen (?) door het hangen aan bomen en zittend glijden.

Lijkt het je leuk om ook eens zo’ n avontuur te beleven? Bijna elke zondag trekt een trailgroep er ergens in de omgeving op uit. De weersomstandigheden maken dat elke training anders is. Menno, Els en Bianca weten ons steeds weer te verrassen met interessante en uitdagende routes. Tijdens deze trainingen horen we van elkaar over leuke trailmogelijkheden in binnen- en buitenland.

A bientôt !
Marie-Louise