Veluwe Trekking – verslag
Het afgelopen weekend liep Liesbeth met loopmaatje Birgit de Veluwe Trekking. Dit is een door Mud Sweat Trails (MST) georganiseerde selfsupported trail van Hulshorst naar Arnhem. 110 km in twee dagen met een overnachting halverwege in Loenen. Liesbeth en Birgit vinden het een hele mooie tocht en een echte aanrader voor in coronatijd. Wat je niet kunt rennen, mag je ook wandelen (of kruipen desnoods). Hieronder het verslag van Liesbeth.
De slootjes lijken te stomen, er ligt een soort dikke, sneeuwachtige deken over het land, gek genoeg alleen dichtbij het water. Zaterdag bij zonsopkomst rijden we naar Hulshorst. Ik staar half wakker naar het voorbijsnellende ochtendnevel landschap. In coronatijd wilden we graag weer eens een uitdaging. Voor 60-plussers gaat dat makkelijker in een langere afstand dan in een snellere tijd. De Veluwe trekking van MST bood ons een mooi en haalbaar trainingsdoel. Een lekkere lange afstand door de natuur en geen tijdslimiet behalve de avondklok. Zodra die met een uurtje verlengd werd, durfden we te boeken. We werden een beetje zenuwachtig toen de beloofde 2 x 55 km ineens 62 km op dag één en 48 km op dag twee bleek te zijn. 62 klinkt echt veel verder dan een getal in de 50, een ander decimaal!
Na een korte nacht is het nu dan zover en we treffen het; het is koel, droog en het waait maar een beetje en dat laatste ook nog eens de goede kant op. Vooral de temperatuur zo tussen de 2 en 11 graden is ideaal want zo hebben we wat minder water nodig op deze trail waar we ons zelf van van alles mogen voorzien en waar er nauwelijks horeca is. Ook lichte zorgen over Fenix die soms nog wat eigen richting heeft (dat ligt vast aan de opvoeding) en hoeveel energie heeft zo’n Fenix eigenlijk? Wij verwachten toch al snel 10 uur nodig te hebben voor dag 1, navigatie apparatuur maakt mij altijd wat schrikachtig.
We waren nog niet op pad of alle onrust verdampte in de prachtige natuur, het begon langs de Wierdense beek en er zouden nog vele landschappen volgen. Wat een variatie! De lariksen liepen frisgroen uit en al na 7 km lopen stormde er een kudde Edelherten over ‘ons’ pad. Er volgden reeën, grasgroene hagedissen, twee zwarte spechten (ik had die nog nooit gezien en nu ineens twee tegelijk), heel veel zangvogels en heel veel leuke ‘Veluwe highlights’. Bij het Kootwijkerveen zwommen dodaarsjes en wintertalingen. Bij radio Kootwijk was er tot onze verrassing koffie to go, een enorme mentale opkikker. Die zandvlakte op 41 km zagen we door de vingers en bij de Loenense waterval was er zowaar sprake van wat ‘drukte’. Het schema 2 kilometer rennen afgewisseld met 500 meter wandelen werkte uitstekend. Volgens de zeer gastvrije en zorgzame crew van Hotel Loenermark zagen we er opmerkelijk fris uit bij aankomst. Helaas, dat was schijn. We konden de trap nauwelijks meer op of af en onze spieren maakten het ons de volgende dag niet makkelijk. We waren genoodzaakt het schema om te keren in 2 kilometer wandelen en dan 500 meter (of minder) “joggen”.
Gelukkig bleef de route verbijsterend mooi zodat we amper tijd hadden te bedenken dat nu echt alles pijn deed. De heide rond de Posbank, de Emma piramide, de uitgestrekte bossen, het landgoed Zypendaal met ontzettend schattige mandarijneendjes in de vijvers lieten ons de tijd vergeten. Er bleek op het eind toch nog een soort eindsprintje in te zitten. De lieverds van restaurant Zappa hielden de deur wat langer open om ons nog van een warme maaltijd te voorzien. Kortom we kunnen deze Veluwe trekking voor iedereen die van lopen houdt van harte aanbevelen. Als de oudjes het kunnen, kunnen jullie het zeker!
